یاوران مهدی۳۱۳

ابراهيم دراول ارديبهشت سال 36 در محله شهيد سعيدي حوالي ميدان خراسان ديده به هستي گشود. او چهارمين فرزند خانواده بشمار مي رفت. با اين حال پدرش مشهدي محمد حسين به او علاقه خاصي داشت.

او نيزمنزلت پدر خويش رابدرستي شناخته بود. پدري که باشغل بقالي توانسته بود فرزندانش را يه يهترين نحو تربيت نمايد.

ابراهيم نوجوان بود که طعم تلخ يتيمي را چشيد. از آنجا بود که همچون مردان بزرگ زندگي را پيش برد.

دوران دبستان را به مدرسه طالقاني رفت ودبيرستان را نيز در مدارس ابوريحان وکريم خان. سال 55 توانست به دريافت ديپلم ادبي نائل شود. از همان سال هاي پاياني دبيرستان مطالعات غير درسي را نيز شروع کرد.

حضوردرهيئت جوانان وحدت اسلامي وهمراهي وشاگردي استادي نظير علامه محمد تقي جعفري بسياردر رشد شخصيتي ابراهيم موثر بود. در دوران پيروزي انقلاب شجاعت هاي بسياري از خود نشان داد.

او همزمان با تحصيل علم به کار در بازار تهران مشغول بود. پس از انقلاب در سازمان تربيت بدني و بعد از آن به آموزش پرورش منتقل شد. ابراهيم همچون معلمي فداکار به تربيت فرزندان اين مرز وبوم مشغول شد.

اهل ورزش بود. با ورزش پهلواني يعني ورزش باستاني شروع کرد. در واليبال وکشتي بي نظير بود. هرگز در هيچ ميداني پا پس نکشيد ومردانه مي ايستاد.

مردانگي اورا مي توان در ارتفاعات سر به فلک کشيده بازي درازو گيلان غرب تا دشت هاي سوزان جنوب مشاهده کرد. حماسه هاي او در اين مناطق هنوز در اذهان ياران قديمي جنگ تداعي مي کند.

دروالفجر مقدماتي پنج روز به همراه بچه هاي گردان کميل وحنظله در کانالهاي فکه مقاومت کردند اما تسليم نشدند.

سرانجام در 22 بهمن سال 61 بعد از فرستادن بچه هاي باقي مانده به عقب، تنهاي تنها با خدا همراه شد. ديگر کسي او رانديد.